Tiazydowe leki moczopędne i częstość złamań stawu biodrowego czesc 4

Stosunek użycia tiazydów do potencjalnych czynników ryzyka w przypadku złamania stawu biodrowego * Badanych 9518 obserwowano w sumie 34 426 osobo-lat w ciągu czterech lat obserwacji. Częstość występowania złamania szyjki kości udowej wzrosła wraz z wiekiem w każdej społeczności i były one wyższe w przypadku kobiet niż mężczyzn, z wyjątkiem grupy 65 do 74 lat we wschodnim Bostonie (tabela 1). Proporcje pacjentów, którzy stosowali tiazydowe środki moczopędne na linii podstawowej, były podobne w trzech społecznościach: 24,1 procent w New Haven, 26,2 procent we Wschodnim Bostonie i 29,9 procent w Iowa. Różnice w potencjalnych czynnikach ryzyka złamań biodra pomiędzy użytkownikami i nie-użytkownikami były podobne w trzech społecznościach, a zatem wyniki przedstawiono dla trzech połączonych społeczności (tabela 2). Wśród użytkowników tiazydów 71,6 procent stanowiły kobiety, a 57,1 procent nieużytkowników stanowiły kobiety. Średni wiek użytkowników i osób nie będących użytkownikami był podobny (około 74 lat). W każdej społeczności użytkownicy tiazydów częściej niż nieużytkownicy mieli upośledzoną mobilność; różnica była statystycznie istotna ogólnie iw Iowa (P <0,001). Użytkownicy byli znacznie ciężsi niż nieużytkownicy. Obecne palenie tytoniu i spożycie co najmniej 14,8 ml alkoholu dziennie były mniej powszechne wśród użytkowników niż nieużytkowników, ale różnice były niewielkie i istotne statystycznie tylko w New Haven. Częstość występowania cukrzycy w wywiadzie była większa wśród użytkowników niż niewydolnych. Rysunek 1. Rycina 1. Częstość występowania złamania stawu biodrowego w związku z użyciem diuretyków tiazydowych w czasie wstępnego wywiadu. Stawki są oparte na danych 9518 osób w trzech społecznościach, które obserwowano przez cztery lata. Lekko zacienione słupki przedstawiają użytkowników tiazydów na linii podstawowej i ciemnych pasków nieużytkowników. Wartości w nawiasach są przedziałami ufności wynoszącymi 95 procent.
Częstość występowania złamania szyjki kości udowej dla użytkowników tiazydów i nieużytkowników w każdej społeczności przedstawiono na rycinie 1. Wskaźniki wśród użytkowników mieściły się w zakresie od 4,43 do 5,65 na 1000 osobolat, podczas gdy wskaźniki wśród nieużytkowników mieściły się w zakresie od 7,14 do 9,36 na 1000 osobolat . Względne ryzyko dla stosowania tiazydów wyniosło 0,79 w East Boston, 0,66 w Iowa i 0,47 w New Haven; tylko w New Haven względne ryzyko było statystycznie znaczące (przedział ufności 95%, 0,25 do 0,91). Całkowite ryzyko względne, dostosowane do społeczności, wynosiło 0,65 (przedział ufności 95%, 0,47 do 0,89). Wartość chi-kwadrat MantelHaenszela dla testu równomierności względnego ryzyka dla danej społeczności wyniosła 1,46 (0,70

Tabela 3. Tabela 3. Względne zagrożenia związane z używaniem tiazydu w przypadku złamania biodra * Częstotliwość występowania złamania szyjki kości udowej była niższa w przypadku użytkowników niż nieużywających leku wśród osób w wieku od 65 do 74 lat oraz wśród osób w wieku 75 lat lub starszych w każdej społeczności (Tabela 3). ). Dostosowanie względnego ryzyka pokazanego na wykresie dla wieku nie zmieniło siły powiązania (ryzyko względne dostosowane do społeczności i wieku, 0,63, przedział ufności 95%, 0,46 do 0,86). Efekt ochronny tiazydowych środków moczopędnych utrzymywał się również po dostosowaniu do płci i innych czynników ryzyka złamania biodra; kiedy każda społeczność była analizowana osobno, siła powiązania została nieznacznie osłabiona w analizach wielozmiennych (tabela 3)
[podobne: doksorubicyna, lekoklar forte opinie, chloropikryna ]